ვატოპედის წმიდა და დიდი სავანე

სავანე აღდგა და ხელახლა დაარსდა 982 წლამდე ცოტა ხნით ადრე, განადგურებული უძველესი მონასტრის ადგილას. მისი ქტიტორნი იყვნენ ქ. ანდრიანოპოლის მკვიდრი სამი არისტოკრატი (ნიკოლოზი, ათანასე და ანტონი). სავანე წმინდა მთის უდიდეს შენობა-ნაგებობათა კომპლექსს წარმოადგენს. სავანის კათოლიკონი (მთავარი, საკრებულო ტაძარი) ღმრთისმშობლის ხარების სახელობისაა. იგი დაახლოებით 1000 წელს აშენდა და მოიცავს ქტიტორთა საფლავებსაც. ეს ტაძარი წარმოადგენს „ათონური ტიპის“ ტაძრის უძველეს ნიმუშს და ცნობილია მთაწმინდაზე ერთადერთ ტაძრად კედლის მოზაიკური ფრესკებით (XII და XIV საუკუნეების ნამუშევრები). კათოლიკონში შემონახულია XII და XIII საუკუნეების კედლის ფრესკები, ასევე 1312, 1652, 1704, 1739, 1760, 1789, 1842 და 1855 წლების ნამუშევრები. ტაძრის ეკვდერებში კი ვხვდებით XVI საუკუნისა და 1678, 1721, 1780, 1791, 1802, 1842 და 1882 წლების ნამუშევრებს. ასე რომ ვატოპედის კათოლიკონის კომპლექსი სულ ცხრა საუკუნის მანძილზე გავრცელებულ ათონის წმინდა მთის სამხატვრო მიმდინარეობების იშვიათ დიაქრონულ ერთობას მოიცავს. აღსანიშნავია სავანის სპეციალურ საცავში დაცული იმპერატორთა, მეფეთა და სხვათა შემოწირულობანი. ვატოპედის სავანეს მიეკუთვნება წმიდა დიმიტრისა და წმიდა ანდრიას სკიტები.

სავანის ხედი ზღვიდან

სატრაპეზო